Mirei arredor. O cuarto parecía un chop-suey. Había mesas vermellas e negras lacadas esparexidas por todas as partes, unhas cortinas negras tapaban a ventá. No teito estaba pintada unha roda con pequenos cadrados e triángulos de diferentes cores, producindo o efecto dun mosaico. -Fíxoa Jack -dixo Mary sinalando a roda-. Tiñas que telo visto. Estendeu unha táboa entre dúas escaleiras e tombouse enriba dela. A pintura caíalle na cara. Ás veces gústalle facer cousas desas. Tirámonos uns enroles tremendos con esa roda cando estamos altos. Tombámonos mirando á roda e deseguida se pon a dar voltas. Canto máis o o mira, máis á présa vai. A roda tiña esa vulgaridade de pesadelo dos mosaicos aztecas, a sanguenta, vulgar pesadelo, o corazón latexando baixo o sol da mañá, os cegadores rosas e azuis dos cinceiros, tarxetas postais e calendarios de recordo dalgún sitio.